Roep om stilte in de lage landen
Over de zin van stiltegebieden als oorden van verstilling, vertraging en reflectie schreef Wieland De Hoon een mooi artikel in De Lage Landen. Daarin legt hij markante verschillen bloot tussen Nederland en Vlaanderen in het beleid ten aanzien van dergelijke gebieden.
In Nederland waren de stiltegebieden eind vorige eeuw in opmars, maar nu staan ze steeds meer onder druk. Vlaanderen maakt een inhaalbeweging, aangezwengeld door betrokken burgers. “Mensen ervaren stilte als een oerkwaliteit, als ontastbaar erfgoed dat ze samen willen koesteren.”
